اطلاعیه شماره ٢: كارگر زنداني آزاد بايد گردد،به فراخوان مادر و برادر بهنام ابراهيم زاده وسيعا پاسخ دهيم
مادر و برادر بهنام ابراهیم زاده یکی از فعالین کارگری و مدافع حقوق کودک در ایران نامه ای داده اند، خطاب به مردم انساندوست در سراسر جهان. نامه ای که خطابش به جهانیان است برای رها کردن بهنام و همه کارگران زندانی از زندان. نامه ای گویا که تصویری گویا از زندگی و مبارزه کارگران معترض در ایران میدهد. این نامه را ما از سایت "برای ایران آزاد " برگرفتیم. این نامه در واقع همان کارزاری است که ما برای آزادی کارگران در ایران فراخوانش را دادیم. بياييد تا با تمام قدرت به فراخوان این مادر پاسخ دهيم. به کمپین برای آزادی کارگران ایران بپیوندید. به هر شکل که میتوانید در کارزار برای آزادی کارگران زندانی تلاش کنید. متن نامه ضمیمه است.
کمپین برای آزادی کارگران از زندان
١٩ تير ١٣٨٨، ١٠ ژوئيه ٢٠١٠
شهلا دانشفر:
0044-77798 98968
بهرام سروش:
0044-7852 338334
***
متن نامه مادر و برادر بهنام ابراهيم زاده:
به همه مردم انساندوست در سراسر جهان
ما خواهان آزادی بهنام ابراهیم زاده و همه کارگران زندانی از زندان هستیم
ما یک خانواده کارگری در شهر اشنویه در ایران هستیم. هم اکنون بهنام پسر ٣٥ ساله ما در زندان است. او را در روز شنبه ۲۲ خرداد (١٢ ژوئن) در تهران دستگیر کردند و در همان اول آنچنان مورد ضرب و شتم قرارش دادند که دو دنده او و پایش شکسته است. او از بهداری زندان زنگ زد و وضعش را برایمان گفت. دیگر از آنروز از او خبری نداریم و کسی جوابمان را نمیدهد.
بهنام ما كارگر لوله سازي پلي اتيلن شورآباد شهر ري است. او مدافع حقوق کارگر و حقوق کودک و حقوق انسان است. او را سال گذشته نیز بخاطر تجمع اول مه در پارک لاله تهران دستگیر کردند و یکماه زندان بود و بعد هم با قید وثیقه آزاد شد.
جدا از بهنام همسر من عبدالرحمان ابراهیم زاده و پسر دیگرم عیسی نیز کارگرانی هستند که همیشه برای حقشان مبارزه کرده اند و هیچگاه نتوانسته اند خاموش بمانند. آنها را نیز به همراه تعدادی دیگر از هم قطارانش سال گذشته دستگیر کردند و دوازده روز زندان نگاهش داشتند و بعد هم با وثیقه ده میلیون آزادش کردند و اکنون دوباره احضارشان کرده اند که در دوم مرداد ماه (٢٤ ژوئیه) خود را به دادگاه آنان معرفي كنند.
فرزندان من و همسرم را زير فشار گذاشته اند، به خاطر اينكه ميخواهند مثل يك انسان زندگي كنند. آنها را مثل يك مجرم به زندان انداخته اند و برايشان پرونده تشكيل داده اند، براي اينكه حق و حقوقشان را ميخواهند. و سالهاست اين فشار بر سر خانواده ما و خانواده هاي بسياري از كارگراني است كه نخواسته اند خاموش باشند و حق و حقوقشان را خواسته اند. و دستگيري آنها برابر است با فشار فقر و گرسنگي به خانواده هايشان. و در اين ميان خانواده ها نيز كه جوياي وضع عزيزانشان هستند زير فشار دائم و تحقير و توهين قرار دارند.
من و فرزندم موسي كه اين نامه را مينويسيم ، ميدانيم كه ممكن است مشكلات بسياري برايمان در بر داشته باشد. اما ما نيز نميتوانيم خاموش بمانيم. تا كي؟
ما خواهان آزادي فوري عزيزانمان از زندان و همه كارگران و همه مردمي كه در زندان هستند ، مي باشيم. ما ميخواهيم كمك مان كنيد. جهاني كم كمان كنيد. همه كارگران و همه مردم كمك مان كنيد. جمع بشويم و كاري بكنيم. بهنام را آزاد كنيم. همه كارگران را آزاد كنيم.
عايشه مادر بهنام ابراهيم زاده
موسي برادر بهنام ابراهيم زاده
١٧ تير ١٣٨٨، ٨ ژوئيه ٢٠١٠
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar