خبر رسید که پروین نودینیان، امروز ١٩ اوت ٢٠١١ ساعت نه و نیم صبح، در بیمارستانی در هانور (آلمان) درگذشت.
پروین نودینیان روز ٢٣ اوت ١٩٥٨ در سنندج متولد و پس از اتمام تحصیلات بعنوان معلم مشغول به کارشد.
در جریان اعتراضات و اعتصابات سال ١٣٥٧ پروین یکی از چهره های فعال و شناخته شده ی سنندج بود. او با داشتن ارتباط نزدیک با سازمان زحمتکشان کردستان ایران (کومله) از سال ١٣٥٧ عضو آن سازمان شد.
پروین در سازمان دادن زنان در سنندج نقش مهمی داشت و به یکی فعالین جنبش بنکه ها در سنندج تبدیل گردید.
در سال ١٣٦٠، با تصمیم کومله، پروین همراه همسرش سعید یزدیان، به تهران آمده و در کارخانه ای مشغول به کار شد. فعالیت های سازمانی پروین در تهران تا زمان دستگیری او همچنان ادامه داشت.
با ضربه خوردن شاخه ی تهران کومله (حزب کمونیست ایران) پروین در روز ٢٢آبان ١٣٦١همراه رفقای دیگرش در تهران دستگیر گردید.
بعد از بازجوئی های همراه با شکنجه به ١٦ سال زندان محکوم گردید. او در زندان اوین به بیماری اسکلرودرمی مبتلا گردید و در نبود مراقبت های پژشکی بیماریش عود کرده و مذمن گردید. از آنجا که رژیم اسلامی هزینه ی زیادی برای زندانیان بیمار خرج نمی کند و از ترس آن که پروین در زندان فوت نماید با آزادی موقت او برای معالجه موافقت شد و او در اواخر سال ١٣٦٥ از زندان بیرون آمد. این آزادی موقت مشروط بر این بود که پروین یکبار در هفته خودش را به دستگاه امنیتی در سنندج معرفی نماید.
شرایط سخت معالجات و اذیت و آزارهای هفتگی توسط سازمان های امنیتی موجب شد که پروین از ایران خارج شود. او در سال ١٩٩٤ به آلمان آمد و بعد از اقامت کوتاهی در بن (به خاطر بیمارستانی در آنجا) به هانور رفت و در آنجا ساکن گردید. با وجود جسم بیمار پروین تا آنجا که توان داشت در بسیاری از آکسیون های ضد استبداد که در هانور برگزار می گردید شرکت داشت.
پس از بیش از بیست سال بیماری و دردهای جانکاهی که پروین با آن درگیر بود، سرانجام امروز ١٩ اوت ٢٠١١ درست پیش از عملی که روی قلبش قرار بود انجام گیرد درگذشت.
پروین نودینیان سنبل تحمل درد و معلم عشق به زندگی بود.
یادش گرامی
