جنب و جوش بي سابقه اول مه در ايران
فردا اول ماه مه روز جهانی کارگر است. از هم اكنون ميتوان مشاهده كرد جنب و جوش گسترده و نسبتا بي سابقه اي در جريان است. همه جا، در همه مراکز کارگری و در دانشگاهها و در میان بخش های مختلف مردم و در همه شهرها سخن از برپایی مراسم اول مه است. قرار مدارها گذاشته شده است. میگویند جلوی وزارت کار و ادارات کار و میادین اصلی شهر جمع میشوند. همه شواهد به روشنی نشان میدهد که اول مه امسال روزی در تداوم روزهای انقلاب است. بطور واقعی این صف آزادیخواهی و صف انقلاب است که چنین حول خواستهای انسانی متحد میشود و جلو میرود. تلاش های بسیاری در پشت همه اینها اتفاقات وجود دارد. تلاش صفی آگاه از رهبران کارگری، فعالین چپ و رادیکال در عرصه های مختلف جامعه که دارند انقلابشان را سازمان میدهند. و با حجم فشرده ای از کار و تلاش به تدارک اول مه رفته اند. درود به همه این عزیزان و همه دست اندرکاران این روز تاریخی بزرگ را به گرمی میفشارم. اینها همه لحظات مهمی از انقلاب ماست که به جلو گام برمیداریم. بویژه همه این اتفاقات در حالی صورت میگیرد که جمهوری اسلامی، چماق سرکوبش را بالا گرفته است. با طرح حجاب و عفاف به خیابانها آمده و میگوید اگر این طرح به آرامی جلو نرود ناگزیر به زور متوسل میشود. صدور احکام اعدامش را سرعت داده است. احضار ها شدت گرفته است. در همین هفته جعفر عظیم زاده از رهبران سرشناس کارگری را که در اول مه سال گذشته نیز دستگیر و زندان شد، را احضار کردند. تعدادی از معلمان از جمله باغانی و بهشتی از معلمان تهران و علی نجفی و محمد خانی و سعید جهان از معلمان همدان را دستگیر کردند. منصور اسانلو و ابراهیم مددی و علی نجاتی و فرزاد کمانگر و علیرضا قنبری همچنان در زندانند. جنگی آشکار در جریان است. در برابر مردم ایستاده اند. کارگران ایستاده اند. عظمت این روز و تحرک گسترده ای که در تدارک آن بوجود آمده، حتی جریانات راست را به تکاپو انداخته است که حرفی بزنند. فراخوان بدهند. علیرغم اینکه از خیابان میترسند، علیرغم اینکه از بیرون آمدن میلیونی مردم میترسند، ناگزیر در برابر این روز سرخم کرده اند. اطاق فکرهای انقلاب نیز خاموش شده است. چون اول مه است. چون روزی است که نوید خلاصی از کل این بربریت را میدهد.
در یک کلام روزهای فشرده ای از تدارک اول مه را پشت سرگذاشته ایم. نگاهی به همه این تحرکات، نگاهی به قطعنامه های اول مه و بیانیه های کارگران و نبز بیانیه های دانشجویان، معلمان و غیره همگی نشانگر تعین یافتگی وعمق انقلاب ما است. یک نقطه قوت بزرگ اول مه امسال نیز فراخوان مشترک ده تشکل کارگری به برگزاری اول مه است. البته در میان این تشکلها اسم شورای زنان را می بینیم که خود به این حرکت متحد کارگران ویژگی میدهد. این قطعنامه از سوی جمعی از کارگران ایران خودرو مورد حمایت و پشتیبانی قرار گرفت. جدا از این قطعنامه ما شاهد قطعنامه شورای موقت کارگران پتروشیمی ماهشهر، قطعنامه کارگران عسلویه و کارگران پروژه ای نفت و گاز هستیم. همینطور دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب طی قطعنامه ای ضمن حمایت از خواستها و فراخوان ده تشکل کارگری بر خواستهای مشخص دانشجویان تاکید گذاشته اند. از سوی دیگر جمعی از معلمان آزادیخواه با اعلام تشکل خود "کانون معلمان آزادیخواه" به استقبال اول مه و روز جهانی معلم رفتند و در بیانیه خود اعلام داشتند که از فراخوان ده تشکل کارگری به مناسبت اول مه استقبال میکنند و ضمن تاکید بر خواستهای آنان بر یکسری خواستهای مبرم و فوری معلمان تاکید گذاشتند.
حلقه ای مشترک همه این بیانیه ها و قطعنامه ها را به هم پیوند میدهد. آنهم خواستهای فوری جنبش انقلابی مردم است. همه قطعنامه و بیانیه ها بر یک زندگی انسانی و بدور از فقر و گرسنگی و نابرابری تاکید گذاشته اند. از حداقل دستمزد در گام اول یک میلیون تومان صحبت کرده اند. از حقوق کودک و حق برخورداری از یک زندگی انسانی حرف زده اند. حمایت خود را از کارگران افغان و متوقف شدن فشار و تهدید بر روی این کارگران اعلام کرده اند. همه اینها برابری زن و مرد و لغو قوانین ضد زن تاکید کرده اند. همه اینها خواهان لغو مجازات اعدام و آزادی فوری زندانیان سیاسی شده اند. و همه اینها بر آزادی بدون قید و شرط سیاسی و آزادی حق تشکل و اعتصاب و تجمع تاکید کرده اند. خواهان برخورداری همه شهروندان جامعه از یک زندگی انسانی و برابر شده اند. همه این قطعنامه های بر شرکت گسترده و قدرتمند در روز اول مه روز اعتراض علیه مصايب سرمایه داری تاکید گذاشته اند. قطعنامه هایي که پرچم مبارزات همین امروز کل جامعه است. اول مه خیابانها مال ماست، زنده باد اول ماه مه.*
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar